Pierwsze pytanie, które słyszę kiedy mówię, że wyjeżdżam na kilka miesięcy:
– Z kim jedziesz?
– Sama
i..
Najczęściej wtedy następuje chwila niezręcznej ciszy… lub
SAMA?! – pytanie zadane z takimi emocjami, gdybym powiedziała, że zakwalifikowałam się do lotu na księżyc i jutro wylatuję…
Myślę, że ci, którzy mnie pytają „SAMA?!” mają dobre intencje… ale po prostu nigdy nie podróżowali sami.
„Ale jak to? Nie boisz się?… I co ty sama będziesz robiła?”
No jak to, co ja będę robiła sama?! Bardzo dobre pytanie. Tak dobre, że nigdy nawet na podobne nie wpadłam.
Odpowiedź jest bardzo prosta: TO, NA CO MAM OCHOTĘ!!!
Ciekawe, że kiedy facet mówi: „wyruszam w podróż” – słyszy: fajnie, super! Jakie masz plany?!
Podróżuje sama od 19 roku życia. Lubię to. Lubię, BARDZO lubię podróżować z kimś, ale nie zawsze jest taka możliwość. Poza tym, moje własne towarzystwo jest dla mnie naprawdę w porządku! Byłam prawie we wszystkich krajach Ameryki Południowej, a Amerykę Północną zwiedziłam od Pensylwanii do Key i od Seatle do Meksyku. Czasami z kimś kogo spotykam podczas mojej podróży – żeby po jakiś czasie znowu się rozdzielić i spotkać kolejnych przyjaciół (z którymi często do dziś utrzymuje kontakt. Dziękuję ci, Facebook!)
Oczywiście miałam przykre doświadczenia – ale równie często (jak nie częściej) mają one miejsce kiedy NIE podróżuje. Kiedy podróżuje sama – robię dokładnie to, co chcę, ile czasu chcę i z kim chcę. Kiedy chcę być sama – jestem. Kiedy chce być z ludźmi – jesteśmy. W porównaniu do czasu niepodróżowania – jest to czas kiedy jestem blisko siebie, swoich potrzeb, motywacji i ambicji – bez potrzeby redukowania, zmniejszania, zmieniania tego, ze względu na poprawność polityczno – społeczno – emocjonalną.
Lubię robić to, co lubię. Nie mam cierpliwości w czekaniu czy poszukiwaniu kogoś, kto akurat w tym samym czasie ma takie same plany co ja. Jeżeli się pojawia – to super. Jeżeli nie – też super! Zawsze spotykam mnóstwo ludzi po drodze – bo zawsze jest ktoś, kto też chce być w tym samym miejscu co ja – tyle, że zaczął podróżować nie koniecznie z Okęcia.
PS. A tak na marginesie – uważam, że jest mi łatwiej niż facetom. Dzięki temu, że na całym świecie ludzie chcą ratować drobne blondynki kiedy np. zgubią się. Nie tylko wskażą mi drogę, ale i odprowadzą, a nawet z walizką pomogą!
Similar Posts:
- Jeżeli chcesz, żeby w podróży było jak w domu – zostań w domu
- 1 sposób na to, żeby prawie od razu poczuć się lepiej
- 1 sposób na to, żeby zmienić w sobie – cokolwiek co chcesz zmienić
- Kim musisz być, żeby być dobrym psychologiem?
- Lekcja pewnej BARDZO eleganckiej kobiety
